Geen wandelingen meer

Degene die mij volgen op mijn blog hebben vast gemerkt dat ik geen blog meer heb geschreven over mijn wandelingen.
Het zit namelijk zo, ik ben gestopt met wandelen vanwege gezondheids redenen.
Door een beknelde zenuw, lukt het mij niet meer om veel te lopen. Ik heb heel veel pijn als ik loop en ben 2 dagen geleden door mijn benen gezakt. De beknelde zenuw is degene die er voor zorgt dat ik loop. Ik heb toen als een gek gejankt van de hoeveelheid pijn die ik had. Soms heb ik uitval van mijn linker arm en been. Ik heb die avond advies gevraagd aan Selena van Huizen of het nog handig was dat ik door zou gaan met wandelingen maken. Zij heeft geantwoord dat ik per direct moest stoppen met wandelen. Anders zou ik de kans hebben dat ik een nek hernia zou krijgen en nog meer puinhoop.
Gisteren had ik een afspraak bij de dokter en word nu doorverwezen naar een neuroloog. In de hoop dat die wat voor mij kan betekenen. Op 27 juni heb ik een afspraak in het ziekenhuis in Hoofddorp.

Word vervolgd........

Switchie Anna

Vierde wandeling

18 min

Eingenlijk heb ik geen zin om te lopen. Buiten vind ik het namelijk alweer te warm daarvoor. Dan maar op een andere manier. Ik heb me zomers aangekleed en neem een 1 liter waterfles mee. Die heb ik gevuld met water en ijsklontjes. Toch maar verfrissing mee dan.
Ik loop weer langs de gemeentelijke vijver en de fontein staat aan. Ik vraag me af hoe ze die aan krijgen, omdat er elk jaar een nest ligt met eieren van een meerkoet familie. Door die gedachte begin ik te grinniken.
Op dit pad word er veel met honden gelopen. Ik moet dus uitkijken dat ik niet in hondenpoep loop. Ook al staan er speciale honden afvalbakken om het spul te deponeren, mensen hebben er daar dus letterlijk schijt aan.
Het is woensdag de kinderen van de 3 basisscholen hier in de buurt zijn vrij. Een paar jongens en meisjes van een jaar of 8 rennen elkaar achterna met waterpistolen. Er word een hoop gegild.
Verder op aan de kant van het water zit een jongeman van een jaar of 20 met een hengel in zijn handen. Elke keer verbaas ik me weer dat daar toch iets word gevangen. Het water is smerig en vraag me af hoe daar vissen in kunnen leven. Er zwemmen een paar eenden in het water en alles gaat zijn gangetje.
Ik kom dichterbij een speeltuintje waar ik vroeger weleens ging spelen. Er was toendertijd een heuvel gebouwd met midden in betonnen tunnels. Ik kan me herinneren van vroeger dat ik met de fiets de heuvel op fietste en daarna weer eraf. Totdat het fout ging en plat op me gezicht terecht kwam. Dat was de laatste keer dat ik daar ben gaan spelen.
Ik begin pijn te krijgen en vind dat ik maar weer eens huiswaarts moet. Bijna thuis kom ik mijn buurjongetjes tegen. De middelste van de 3 zonen zit op zo'n tractor met trappers. De oudste heeft een voetbal in zijn handen.  De jongste loopt de stoep op en af. het is erg facinerend schijnbaar want hij ziet me niet eens aanlopen, totdat de oudste mij ziet. Ze groeten me altijd met: Hallo buurvrouw. Ik moet daar elke keer om lachen.
Tja wat moeten ze anders zeggen.
Eenmaal binnen ga ik gelijk zitten. Hehe dat was het weer voor vandaag. Morgen weer een dag.

Switchie Anna

Mijn derde wandeling

8 min

Dit keer heb ik totaal geen zin om te lopen. Mijn knie doet namelijk pijn. Toch loop ik om 12:00 de deur uit.
Het begint ongemakkelijk met lopen, maar hoe meer ik loop des te minder pijn ik heb aan mijn knie.
De zon schijnt en de temperatuur is aangenaam. Ik loop langs het speeltuintje en een paar kinderen spelen daar. Er zijn 2 meisjes die allebei op een schommel zitten. Een jongetje glijd van de glijbaan af en komt plat op zijn gezicht terecht. Hij staat op en zegt auw, maar speelt daarna vrolijk verder.
Natuurlijk zijn de moeders in de buurt om op te letten en gezellig gaan ze door met kakelen.
Ik loop nog steeds door en zie in de verte het tweede speeltuintje, maar die is leeg, er loopt alleen een dame met een hond bij zich. De hond heeft een achterlijke grote tak in zijn bek. Wat leuk toch.
Onderweg komt een vrachtwagen langs van de meerlanden. Ah die komt de vuilnisbakken leeg maken. Er ontsnapt een geur waar ik misselijk van word. Ik loop gauw door. Die lucht wil ik niet opnieuw ruiken.
Het is alweer bijna tijd en loop richting mijn huis. Onderweg word ik nog begroet door een buurvrouw en vraagt aan mij of alles goed gaat met me.
Ik woon toch wel in een buurt met aardige mensen. Eenmaal weer thuis kijk ik in de vijver. Ik zie 3 salamanders naar boven komen om lucht te happen. He daar zie ik matthijs, de enige salamander die ik herken door zijn witte buik. Als ik binnen ben drink ik een groot glas water. Lekker denk ik. Ik ernaar uit om morgen weer te lopen.

Switchie Anna

Mijn tweede wandeling                   

                                                                                                                       3-6-2013
30 minuten

Om precies 13:00 stap ik de deur uit. Omdat het buiten niet koud is, heb ik besloten alleen mijn vest aan te trekken. Ik loop alweer de straat uit richting de gemeentelijke vijver. Als ik er bijna ben zie ik dat ze het gras hebben gemaaid, waar ik niet al te blij mee ben, aangezien ik hooikoorts heb.
Ik ben diep in gedachte en zie in mijn ooghoek een hondje staan. Ik schrik dan ook wakker uit mijn gedachte als dat beest begint te blaffen. De bazin zegt niet eens foei, maar: kom, lopen.
Ik begin steeds meer te genieten van de buitenlucht en loop gestaag door. Daar komt het bruggetje om over de vijver heen te lopen al in zicht. Als ik over de brug ben zie ik aan de zijkant van het water 4 eenden. Drie mannetjes en 1 vrouwtje. Twee van de mannetjes zijn aan het vechten en trekken elkaar bijna alle hals veren eruit. Totdat het vrouwtje er genoeg van heeft en besluit weg te vliegen. De anderen vliegen haar achterna. Die hebben het duidelijk in hun bol denk ik.
Dan zie ik het oorlogsmonument. Een propellor van een vliegtuig. Even denk ik aan hoe het geweest moest zijn in die tijd. Ik krijg er toch de bibbers van.
Ik kijk naar het water, bah wat is die toch smerig. Er zit echt vanalles in het water. Blikjes bier, waterflesjes en andere dingen die niet meer herkenbaar zijn.
Verderop zie ik de bassisschool ''De graankorrel''. Ik zie een springkussen dat op een kasteel lijkt. Als ik dichterbij kom zie ik dat er feest is. Er hangen ballonnen en vlaggen aan het hek. Maar buiten zijn er alleen nog 3 vrouwen die bezig zijn om het spring kussen leeg te laten lopen. Ik loop ondertussen al 25 minuten en begin dorst te krijgen. Tijd om naar huis te gaan vind ik. Onderweg word ik nog ingehaald door een karretje van de gemeente om de struiken te voorzien van een vers laagje gif.
Precies om 13:30 loop ik mijn huis binnen. He he denk ik bij mezelf ook vandaag is mijn rondje gedaan. Morgen is er weer een nieuw avontuur te beleven in de buurt.

Switchie Anna